Saturday, 1 October 2016

The Concise Compliment

7-Hills-Resort-photos-Exterior
Source: http://7-hills-resort-manali.booked.net/

“Anthraquinone is used as a digester additive. It works as a redox catalyst by oxidizing cellulose and reducing lignin. This protects the cellulose from degradation and makes the lignin more water-soluble.” Gowri stopped reading from the textbook and looked at Srikar to see if he understood what she said. He seemed to be contemplating what he just heard. Meanwhile, she looked around and enjoyed the pleasant breeze carrying the sounds of ringing bells from the nearby temple and the marvelous view of the snow-capped mountains from the balcony. After a minute, he made a monosyllabic sound to convey his assent to move on. Gowri read the next paragraph, which was an explanation of the process and relatively easy to comprehend. This time within seconds, Srikar nodded his approval for her to move on.
Srikar is a very talented and intelligent guy. But he always preferred someone reading out to him rather than reading on his own. His argument is that he could process auditory inputs quicker than others. His parents didn’t mind this approach as he performed well academically. Gowri is his newest reader. They met at their college. She loves to read aloud while studying. When Srikar heard Gowri reading aloud, he immediately asked her to help him study. Gowri, irritated at being requested on previous occasions to stop reading aloud, readily agreed to this proposal.
“Fixation agents are used for fixating finely dispersed potential deposits to the fibers…” Gowri was interrupted while reading when Srikar, out of the blue, said, “You are beautiful.” Gowri was astounded at this sudden comment. She had been complimented previously, but she never expected this to come from Srikar as he was visually impaired. She was taken aback and fumbled quite a lot, for she could not bring herself to ask how he would know when he couldn’t see; that could be rude.
He, however, sensed her fumbling and said, "I did not say you LOOK beautiful. I said you ARE."
(This story is based on an answer from Quora)

Sunday, 25 September 2016

The Bifold Logic



           “What are you doing?” he asked her as he took off his shoes and entered the house.
             “When did you become blind? Can’t you see?” she replied without even looking at him. He knew she didn’t mean it in a derogatory way. She’s always been like that when engaged in a task. He went into the kitchen and returned with a water-bottle.
             “When did you become a doctor?” he queried, sipping water from the bottle.
             “You don’t have to be a doctor to bandage a broken leg. Being an animal lover is good enough,” she answered, tying the ends of the bandage into a knot. She carefully placed the sparrow in a bowl cushioned with a piece of an old blanket. She rose, approached him and took the bottle from him saying, “Even love for animals is not necessary, kindness will suffice.”
             “Is that the same sparrow for which you built a nest in the ventilator shaft and rendered the exhaust fan useless?” he asked, accompanying her into the kitchen.
“For the record, I didn’t build the nest. It was already there. I just replaced it from where it fell. You were the one that left the ventilator shaft open for more than two weeks. And it’s just a chick sparrow,” she replied. “You won’t believe me when I say what happened today,” she began with a tinge of excitement.
           He interrupted her. “You won’t believe what happened in the office today. I opened my laptop to give a presentation and the whole screen was flooded with ads about sparrow food, sparrow nests and, here it comes, colorful sparrow print dresses for girls!! I was embarrassed in front of my boss. On top of that, my colleagues gave me a nickname.”
             She asked, “Is it Captain Jack Sparrow?” and started laughing. All the anger in his face vaporized and is replaced by a hint of a smile.
            He replied, “Yeah, very funny! I wanted to go as the Falcon to the Foundation Day party. Now, I have to get a new costume. Why did you use my laptop to research your fetishes?”
            “Okay, it’s my turn now,” she said dodging the question, imitating Jack Sparrow. She continued in her normal voice, walking towards the bedroom, “The mama sparrow went out to bring food for the chick. After some time, there came this big sparrow, bigger than the mama sparrow, into the ventilator shaft. I didn’t observe it until the chick started making sounds. When I saw the big sparrow poking the nest, I thought it was the papa sparrow and that it brought food. But the chick didn’t stop chirping. I heard the mama sparrow come next. I thought it was a happy family reunion since I haven’t seen the papa sparrow until then, and then realized that mama sparrow is pecking the papa sparrow.” They were in the bedroom by then. She settled in front of the PC while he lay listening on the bed. He looked at her as she paused.
           She continued, “Ah! Here it is! It’s a Wild Sparrow. That makes sense.” She showed him the image on the computer. “I was just sitting there and before I could realize what was happening, the wild sparrow struck hard on the chick’s leg and broke it. And it escaped while the mama sparrow was attending to the wounded chick.”
Both of them looked into the hall as they heard chirping: the mama sparrow was now comforting the chick. “That day you asked me why I rescued them. It was because their lives also matter. Each and every life matters. Just because those lives are in smaller bodies doesnt mean they are different from us. Just because we are big and powerful doesn’t mean we can destroy those lives. Also, they reminded me of my moments with mom,” she said the last sentence reminiscing in her memories.
           He embraced her from behind, in an effort to shield her from her poignant memories, and gave a peck on the cheek. She turned in his hands, looked at him thoughtfully and said, with a smile, “If you grew a beard, you could definitely pull off the Jack Sparrow costume. But don’t give up bathing!!”
* * *
           “What are you up to today?” he asked opening the gate, on seeing her closing the mesh window of the ventilator shaft.
          “I’m fed up with the wild sparrow bullying our sparrows. They don’t stand a chance against the wild sparrow. So I decided to take the matter into my own hands,” she said climbing down.
         “So what is the plan? Are you evicting our feathered tenants?” he asked approaching her.
       She turned on the ventilator switch and the exhaust fan started rotating with an audible hum. Then she walked over to the table in the corner and picked up the chick. A moment later the mama sparrow came flying and perched on her thumb, close to her baby. He was still waiting for an answer when he heard a sound like something was struck by the ventilator fan, closely followed by a shrill cry of a terrified wild sparrow. He didn’t know whether he actually heard or imagined the splat of a wet pulp, which was once the body of the bullying wild sparrow, splattering on the ground.

           She was talking something about necessary evil, but her speech on equality of all life forms was replaying in his head. In the end, he just laughed at the hypocrisy of it all and went on with his routine.

Tuesday, 3 May 2016

The Meaning of Life



“Swamiji, what is the purpose of life?” Mani asked the person sitting alone, meditating, in a ruined temple on the outskirts of the village.
“What is your age, son?” replied Swamiji with a question.
“You, of all people, would definitely know that age doesn’t matter in such issues,” said Mani bowing to him respectfully.
“I do know that, child. I’m trying to find the reason behind your question. Now, tell me what made you ask this question, curiosity or maturity?”
“Does it matter, Swamiji?” said Mani with a tinge of impatience in his voice.
“Ah, there it is! I got my answer. A good doctor studies his patients and prescribes the medicine. Similarly, a good teacher answers the question in a way that the student could comprehend it. One cannot explain something the same way to a toddler and an adult. I have to know whether you are a toddler or an adult.”
Mani shifted restlessly.
“Before I answer your question, I want you to answer a question of mine. Tell me what you understand by the word HSISBK.”
Mani looked baffled. He racked his brain for some time and answered “Swamiji, please give me some more information. There is no such word. Is it a name of an institution? Is it a medical term? Or an engineering one? Is it an acronym or mnemonic?”
Swamiji said “O curious one, I gave you something to look for. I should do no more. Come meet me when you have the answer.”
*   *   *
“Swamiji, it’s been a week. I still couldn’t find an answer to your question,” said Mani with a dull voice.
“I thought Google has an answer for everything. Don’t worry, I’ll ask you a question that you can answer. If I agreed to answer only one question, what will you choose, your question or mine?” said Swamiji.
Mani decided immediately, but pretended to think for a while and answered, “I’d choose my question.”
“And why is that?”
“I know you are testing if I could be distracted from my path i.e. my reason to come to you.”
“I’m doing no such thing, child. Finding an answer to my question is the answer to your question. Bear with me. Can you analyze and interpret the deeper meaning of said word?”
Mani thought for some time and answered uncertainly “hypocrites' sympathy is back?”
Swamiji, with a smile, said “the word doesn’t have a meaning initially, just like human life. But we try to find a meaning for it. Whether it is correct or not is irrelevant. Some people succeed in their endeavor, like you, while some give up. Beware, you succeed only when you are convinced of your meaning. This is the real message behind the word, the purpose of life.”
Mani bowed and left without saying anything.
As Mani left, the person sitting in the ruined temple thought, “a curious one, indeed.”

Monday, 11 April 2016

మర్యాద రామన్న: ఉచితం – unఉచితం



          ఒకరోజు మర్యాద రామన్న తన ఆఫీసులో ఉండగా ఆయన దగ్గరకు న్యాయం కోసం నవతేజ, శివతేజ అనబడే ఇద్దరు స్నేహితులు వచ్చారు. రామన్నకు వారితో అంతకు ముందే పరిచయమున్నది. వారిద్దరూ చిన్ననాటి నుండి స్నేహితులు. గాఢమైన వారి స్నేహానికి ఆటంకం కలిగించిన ఆ సమస్య ఏమిటో అని రామన్నకు ఉత్సుకత కలిగింది.
రామన్న అడుగగా ఆ స్నేహితులు వారి సమస్య ఈ విధంగా చెప్పుకొచ్చారు. శివతేజ చెప్పాడు రామన్నగారు, మరో వారం రోజుల్లో సంక్రాంతి పండుగ రానుంది. నిన్న శెలవు తీసుకుని ప్యాట్నీలోని దుకాణాల్లో నా బట్టల షాపింగ్ చేద్దామని మధ్యాహ్నం బయలుదేరబోతుంటే నవా (నవతేజ) ఇంటిబయట కలిశాడు. ఎక్కడికి బయలుదేరావ్? అని అడగ్గా విషయం చెప్పాను. తను ఖాళీగా ఉండటంతో నాతోపాటు రమ్మని అడిగాను. ఇద్దరం కలిసి వెళ్ళాం. అంత దూరం వచ్చి ఖాళీచేతులతో తిరిగి వెళ్ళడం ఎందుకని తనని కూడా ఒక చొక్కా తీసుకోమన్నాను. ఇద్దరం చెరొకటి తీసుకున్నాం. బిల్లింగ్ కౌంటర్ దగ్గర డబ్బులు కడుతుండగా దుకాణదారుడు మూడో చొక్కా ఏదని అడిగాడు.
          ఇది పండుగ సీజన్. అన్ని దుకాణాల్లో రకరకాల ఆఫర్లు పెట్టి విక్రయిస్తున్నారు. అలాగే ఆ దుకాణంలో కూడా సంక్రాంతి ఆఫర్ పెట్టారు. అదేంటంటే రెండు చొక్కాలు కొంటే అదనంగా ఒకటి ఉచితం అని. ఈ విషయం నాకు, నవాకు ముందుగా తెలియదు. వాడు తన వాటా డబ్బులు ఇచ్చి బిల్లు తీసుకో, నేను వెళ్ళి ఒక మంచి చొక్కా తీసుకొస్తాను అని చెప్పి వెళ్ళాడు. నేను అలానే చేశాను. వాడు తిరిగొచ్చాక మొత్తం ప్యాక్ చేయించుకుని ఇంటికి బయలుదేరాము. ఇద్దరం మా ఇంటికి చేరాక కాసేపు పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకున్నాము. కాసేపటి తరువాత నేను ఫోన్లో మాట్లాడుతుండగా నవా హడావిడిగా వెళ్ళిపోయాడు.
ఇవాళ ఉదయం కొత్తబట్టలు మా ఆవిడకి చూపించుదామని కవర్ తీస్తే అందులో ఒక్క చొక్కానే ఉంది. అప్పుడర్థమయ్యింది, నవా వెళ్తూ రెండు తీసుకున్నాడని, ఆ సమయంలో నేను ఫోన్లో మాట్లాడుతూ ఈ విషయం గమనించలేదని. వెంటనే బయలుదేరి వాడి ఇంటికి వెళ్ళి నిలదీశాను.
ఇంతలో నవా కలుగజేసుకుని రామన్నగారు, నేను రెండు చొక్కాలు తీసుకోవడానికి కారణం ఏంటంటే ఒకవేళ నేను వెళ్ళకపోయుంటే ఆ మూడో చొక్కా ఉచితంగా వచ్చేది కాదు. నేను వెళ్ళటం వల్లనే అది వచ్చింది కాబట్టి న్యాయపరంగా అది  నాకే చెందాలి. అందుకే ఆ చొక్కా తీసుకున్నాను. నేను బయలుదేరేటప్పుడు శివా (శివతేజ) ఫోన్లో మాట్లాడుతున్నాడు, అందువల్ల చెప్పడం కుదరలేదు. ఇవాళ ఉదయం నేను వాడికి ఫోన్ చేయ్యబోతుంటే ఇంతలో వాడే వచ్చేశాడు. మీరు న్యాయసంపన్నులు. మీరైనా ఇదే తీర్పు ఇస్తారు, ఎందుకంటే న్యాయం నా పక్షాన ఉంది అని ముగించాడు.
రామన్న శివాని తన వాదన వినిపించమన్నాడు. అప్పుడు శివా ఇలా చెప్పుకొచ్చాడు ఆ విధంగా చూస్తే అసలు నేను పిలవకుంటే వాడు దుకాణానికి వచ్చేవాడే కాదు, చొక్కా కొనేవాడే కాదు, ఆ మూడో చొక్కా వచ్చేదే కాదు. నావల్లనే ఆ మూడోది వచ్చింది కాబట్టి న్యాయపరంగా అది నాకే చెందాలి.  ఇది చెప్తుంటే వాడికి తలకెక్కటం లేదు. ఉదయం నుంచి ఇదే వాదన. ఇటువంటి క్లిష్టమైన తగవులు తీర్చడంలో ఈ చుట్టుపక్కల తమను మించినవారు లేరు. తమరంటే మా ఇద్దరికీ గౌరవం. తమరి తీర్పు మీద మా ఇద్దరికీ అపారమైన నమ్మకం ఉంది. అందుకే తమరి వద్దకు వచ్చాం. ఎలాగైనా తమరే మా తగవు తీర్చాలి.
వారిద్దరి వాదనలు విన్నాక రామన్నకు ఇటువంటిదే అంతకు పూర్వం జరిగిన ఒక సంఘటన గుర్తుకువచ్చింది. ఇక్కడ ఆ అదనపు చొక్కా ఎవరికి చెందాలో నిర్ణయించాలి, ఆ సంఘటనలో ఒక ఆవు అది నాది అని వాదిస్తున్న ఇద్దరు వ్యక్తుల్లో ఎవరిదో నిర్ణయించాలి. అప్పుడు తను ఆ ఆవును రెండు సమాన భాగాలుగా విభజించి ఆ ఇద్దరికీ పంచమని తీర్పు ఇచ్చాడు. దాంతో ఆ ఆవు అసలు యజమాని కళ్ళనీళ్ళ పర్యంతమై నా గంగ (ఆవు) ని ఆయనకే ఇచ్చేయండి సామీ, కనీసం బతికైనా ఉంటది. నా కడుపు నింపుకోవడం కోసం నాకిన్నాళ్ళూ పాలిచ్చిన గోమాతను సంపేంత కసాయోడిని కాదు సామీ నేను అంటూ విలపించాడు. ఆ విధంగా అసలు యజమానిని కనిపెట్టి, అతనికి ఆవుని అప్పజెప్పి, మోసం చెయ్యటానికి ప్రయత్నించిన ఆసామికి జరిమానా విధించి, వచ్చిన పైకాన్ని తిరిగి తిండికి గతిలేక ఇబ్బంది పడుతున్న అసలు యజమానికి ఇచ్చేశాడు రామన్న. అదే ఉపాయాన్ని ఇప్పుడు కూడా వాడదలుచుకున్నాడు.
రామన్న వారిద్దరివైపు చూసి సమస్య కొంచెం క్లిష్టమైనదే. మీరిరువురి వాదనల్లో నిజం ఉంది. దీనికి నా దగ్గర ఒక పరిష్కారం ఉంది. ఆ చొక్కాని రెండు భాగాలు చేసి ఇద్దరు పంచుకోండి అని తీర్పు చెప్పాడు. దానికి వారిద్దరూ అంగీకరించారు. తన తీర్పుకి వారి స్పందన రామన్న అనుకున్నట్టుగానే వచ్చింది. ఈ తీర్పు ద్వారా వారిద్దరి మధ్య పంతం ఎంతో అంచనా వేయవచ్చని అతని ఆలోచన. కానీ ఆ చొక్కాని ముక్కలు చేయడం అంటే ధనం మరియు వనరులను వ్యర్ధం చేయడమే. అది రామన్నకు ఇష్టం లేదు. అందుకే మరో ఉపాయం ఆలోచించసాగాడు. స్నేహంతో వచ్చిన చిక్కు ఇదే. అది ఎంత గాఢంగా ఉంటుందో, సందర్భం వస్తే క్షణాల్లో అంతే వైరంగా మారిపోతుంది.
రామన్న అలా కొంతసేపు ఆలోచిస్తూ ఉన్నాడు. నవా, శివా బాక్సింగ్ రింగ్ లో ఎదురెదురుగా కూర్చుని, గంట మ్రోగడంకోసం ఎదురు చూస్తున ప్రత్యర్థుల్లాగా ఉన్నారు. వారిద్దరి మధ్య ఉద్రిక్తతను గమనించిన రామన్న ఇలా అన్నాడు, నేను ఈ సమస్యకు మరో పరిష్కారం ఆలోచిస్తాను. దానికి ముందు మీరిద్దరూ నేను చెప్పినట్టు చెయ్యండి. ఎటూ భోజనవేళయింది కాబట్టి మీరిద్దరూ కలిసివెళ్ళి, ఈ వీధి చివర ఒక హోటల్ ఉంది, అక్కడ భోజనం చేసి రండి.
*  *  *
ఆ ముగ్గురూ రెండు గంటల తరువాత కలిశారు. రామన్న వాళ్ళను కూర్చోబెట్టి తన తీర్పు చెప్పాడు నవా చెప్పినట్టు అతను రాకపోయుంటే  ఆ మూడవ చొక్కా ఉచితంగా వచ్చేదే కాదు. కానీ శివా చెప్పిన దాంట్లో కూడా వాస్తవముంది, అతను నవాను పిలవకపోయుంటే  కూడా అది మీకు దక్కేది కాదు. కానీ మీరిద్దరూ ఇంకో విషయం మరచారు. ఆ దుకాణం వాడు ఆ ఆఫర్ పెట్టి ఉండకపోయినట్లయితే అసలు ఇదంతా జరిగి ఉండేది కాదు. కాబట్టి ఆ చొక్కాను తిరిగి దుకాణంలో ఇచ్చేయవలసిందిగా తీర్పునిస్తున్నాను.
నవా, శివా ఈ తీర్పుకి విస్తుపోయారు. నవా కోపంతో మీరేం మాట్లాడుతున్నారో మీకన్నా అర్ధమవుతుందా? చొక్కాను తిరిగిచ్చేయటమేంటి? ఏదో మర్యాద గల వ్యక్తి, న్యాయం చెప్తారని వస్తే ఇలా మాట్లాడతారేంటి? అంటూ ఆవేశంగా మాట్లాడసాగాడు. కానీ శివా మాత్రం చాలా శాంతంగా దాన్ని నవాకే ఇచ్చేయండి అన్నాడు. నవా ఆశ్చర్యంతో శివా వైపు, పిమ్మట రామన్న వైపు చూశాడు. రామన్న అంతా తను అనుకున్నట్టే జరుగుతుందన్నట్టు చిద్విలాసుడై చూస్తూ ఉన్నాడు.
రామన్న నవాకు ఏం జరిగిందో ఇలా వివరించాడు మీ సమస్య వినగానే నాకనిపించింది ఏమంటే నేను తీర్పు ఎవరి పక్షాన ఇచ్చినా మీ ఇద్దరి మధ్య స్నేహం దెబ్బతింటుంది. కాబట్టి నిర్ణయం తీసుకోవలసింది మీలో ఒకరై ఉండాలి. అసలు ఇంత గాఢమైన స్నేహితుల మధ్య ఈ తగవుకు కారణమేమై ఉంటుందా అని ఆలోచించాను. నిన్ను కొంతసేపు గమనించిన తరువాత నీ ఆర్ధిక పరిస్థితి అంతగా బాగోలేదని గ్రహించాను. తనకు చెప్పకుండా చొక్కాను తీసుకెళ్ళిపోయిందుకు శివాకు ఆగ్రహం వచ్చింది తప్పా తనకు నష్టం వచ్చినందుకు కాదు. నీ పరిస్థితిని అతనికి వివరిస్తే అతనే మనస్పూర్తిగా ఆ చొక్కాను నీకు ఇచ్చేస్తాడు.
అందుకోసమే మీ ఇద్దరినీ కలిపి ఆ హోటల్ కు పంపాను. దాని యజమాని నా స్నేహితుడు. మీరు బయలుదేరగానే అతనికి ఫోన్ చేసి, మీ విషయం చెప్పి, అతని సహాయం కోరాను. అతను అంగీకరించాడు. అతన్ని మీ బిల్లు రెండింతలు పెంచి చెప్పమన్నాను. డబ్బు ఖర్చుచేయటంలో వెనుకాడని నువ్వు భోజనం బిల్లు కట్టడానికి జంకడం నీ స్నేహితుడు గమనించాడు. ఆ తరువాత అంతా అనుకున్నట్టుగానే జరిగింది.
నవా సిగ్గుతో తలవంచుకున్నాడు. శివా అతని భుజంపై చెయ్యివేసి నన్ను క్షమించు మిత్రమా! నీ గురించి తెలిసినా కూడా నువ్వు ఇలా ఎందుకు చేశావా అని ఆలోచించలేదు. ఇంకెప్పుడూ ఇలా జరుగదు అన్నాడు. నవా తలవంచుకునే చిన్నప్పటి నుంచి మనం కలిసి ఉన్నా, నా కష్టాలను నీకు చెప్పుకుంటే నన్ను చులకనగా చూస్తావేమోనని భయపడ్డాను. నిన్ను తప్పుగా అంచనా వేసినందుకు క్షమించు మిత్రమా! అని బదులుగా అన్నాడు.
ఏ బంధంలోనైనా అడపా దడపా అపార్ధాలు వస్తుంటాయి, అలాంటప్పుడు వాటి కారణాలను తెలుసుకుని నివృత్తి చేసుకోవాలి తప్పా అగాథాలు తవ్వుకోకూడదు అంటూ నీతిబోధ చేసి మర్యాద రామన్న వారిద్దరినీ సాగనంపాడు.